emancypacja syren
Tekst opowiada o transformacjach mitu o syrenach i jego współczesnych interpretacjach w kulturze zachodniej. W ciągu długiej historii patriarchatu syreny przekształciły się z alter ego Homera w uprzedmiotowione kobiety. Straciły mowę na rzecz czystego głosu, mocno fizjologicznego, krzykliwego i snującego pieśń bez słów. Pokonane przez męską grawitację opuściły przestrzeń powietrzną i zostały strącone w morskie głębiny. Przestały „widzieć wszystko”, a same stały się obiektem spojrzenia – pięknym seksownym ciałem odbierającym rozum. Istnieją jednak przekorne interpretacje tej wersji mitu, w których pozbawiony logosu, mocno ucieleśniony i hipnotyzujący głos nabiera wysokiej wartości. Po tej stronie w literaturze stanął Pascal Quignard, a w muzyce – wokalistki z nurtu eksperymentalnego związanego ze swobodną improwizacją.
Artykuł można przeczytać na stronie magazynu o muzyce współczesnej „Glissando”: LINK